[vc_row][vc_column][lab_heading title_tag=”H1″ title=”Oscar Cichlids in the Wild”]By Ivan Mikolji / 2014[/lab_heading][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”5614″ img_size=”medium” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Since 2006 I have been going to a very special spot in the Venezuelan llanos. This spot has clear water for a very short period of time in the rainy season. When I get there and start putting on my gear I start to get very impatient. I start to hurry, I dive in the water and start looking for some old friends, hoping they were not eaten by piranhas, crocs, or people since my last visit. I swim around, looking from side to side hoping they are still among the living. Once I spot them and recognize them by distinctive traits, I am happy and feel a sense of relief so I can relax. It is like visiting family, my Oscar family; and they are so wild!
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Imagine standing on a flat plain with scattered tree patches and short brush. The only man made things around are the pothole road, your car, barbed wire fences made out of tree logs, and the occasional domestic cattle hybrid. The horizon stretches as far as your eyes can see. Nimbus cloud patches show various storm systems with heavy rainfall far, far away. Despite the 32° c. ambient temperature, a soft tropical breeze makes it feel 27° c.; just perfect! It is the rainy season so the area has been naturally landscaped to a majestic flooded grassland, savanna biome. These are the Venezuelan Llanos.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5898″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5900″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5901″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
My very special spot is locally referred to as an Estero (es-tay’-ro) which is the Spanish word for inland river estuaries. This estero habitat is quite unique because it is about 800Km away from the coast and fed exclusively by rainwater. In the rainy season the estero gets filled up and drains into the nearby rivers. In the dry season the place dries up and no water is left, not even a puddle. It’s quite different from typical estuaries which are located near the coast, get their waters from a river, are brackish, and drain directly into the ocean and usually do not dry up. The water parameters are: pH-under 5, KH-less than 20mg/L (ppm), GH-less than 10mg/L (ppm), Temp: 29 ° to 31 ° Celsius. This is the hottest, large aquatic habitat I have ever tested. The water temperature is actually the opposite of the regular rainy season water temperatures where cold is predominant as a breeding trigger. The closest place that resembles this estero would be a small scaled Pantanal in Brazil.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Astronotus are medium large cichlids grouped by us in the Astronotinae subfamily. There are only two species described in the Astronotus genus which we named A. crassipinnis and A. ocellatus. Their given nickname is Oscar Cichlids or simply Oscars. When I say we or us, I refer to humans because Oscars have no clue about all of this. What is important to an Oscar in the wild is to look for food, grow, look for a mate, reproduce, take care of their offspring and survive the rainy and dry seasons. In that respect we have a lot in common with the Oscars as with any other living thing on earth, don’t we? I will continue to refer to A. ocellatus as an Oscar from now on because common names do not change with time compared with scientific names and will make this article be up to date.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5903″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5915″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5905″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Oscars are present in many countries in South America including Venezuela, Peru, Ecuador, Colombia, Brazil, Paraguay, French Guiana and others. They have adapted to diverse water conditions, river systems, and coexist with different species of fish that differ from one basin to another. Many ichthyologists think that there are more than one species of Oscars. To the extent that scientists refer to the Venezuelan Oscar as Astronotus sp Venezuela. Future revisions of the genus will clear this up and let us know if there are different species or just some closely related morphs. When scientists and other field investigators and explorers collect tropical fish specimens in the wild for scientific or aquarium related purposes, they usually measure the Ph, temperature of the water, time, date, how they captured it, people involved and the locality. Then they bag the fish if it is destined for the tropical fish business, or dissect the fish, analyze the content of the stomach, and all the other scientific dissection stuff, if it is scientifically intended. If a local collects them, they go into a frying pan or a stew pot. I usually do not catch fish at all, I try to hang out with them, see what they are doing, video and photograph them underwater.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”5614″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”5920″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Even though my special spot is as big as a football field, it feels small compared to seeing how vast the land is around it. This place is magical. The water clarity varies depending on the amount of rainfall, if a herd of cattle, horses, capybaras, crocs, or any other large animals have been taking a bath, stirring up the bottom.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
When I spot my Oscars in the wild they do not swim away as many other fish do; however, they do not approach me curiously or hungrily either as other fish do. They actually are like people with a personality. Oscars seem to be a very intelligent fish. Double O, the name I gave to the Oscar that has a double eyespot or ocellus is a “cool” fish. He is never afraid of me. He always sees me and keeps on doing his Oscar business. Even if I get up close, he just swims towards my camera and then keeps on swimming past one of my ears. He is relaxed. The Astronauts, a loyal family of Oscars always stay two meters away from me at all times. The male has an eyespot that seem to have small cat ears if seen vertically. When they have fry they will stay even further away. In order to take an image of them I had to trick them. I let them swim behind a large group of aquatic plants. Once I was out of their site, I quickly swam in front of the wall of plants and waited for them at the end. Once they swam past the aquatic plants they were able to see me but by then, the shot was in the can. This couple seems a bit paranoid all the time even when they are not breeding. They do not swim away quickly, they just choose to be a bit away from me. They probably think I am some sort of croc they have never seen before. The last of my Oscar friends is Gray, and as his name says, he is simply gray. He has no orange on the sides of his body. Mr. Gray is always hungry and doesn’t stop looking for food. It is quite hard to keep up with him. He comes and goes from here to there, desperate for his next meal and that is all he does.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5910″ img_size=”medium” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5911″ img_size=”medium” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5912″ img_size=”medium” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Double O, The Astronauts, and Mr. Gray have taught me many things. They have let me into their domain and shared their day to day chores with me. As I work in their homes for 7 to 10 days a season for the last 8 seasons I have spent around 64 days swimming in their habitat. I know their preferred spots and they make me feel like I am not alone as I work.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
One of the most curious things I have seen the Oscars do in the wild is feed. People may think that they prey on fish as they do in aquariums but in the wild I have never seen them chase a fish. You may also think he is a mid-aquarium dweller which is completely wrong. Oscars in the wild are top water dwellers, almost surface dwellers. As you can see in the photographs, I was able to take amazing underwater reflections because that is where they spend their day. What they actually do is inspect every branch, leaf or aquatic plant on the water surface. They are always swimming in a 45 ° angle 10 to 20 cm below the water surface. They approach any plant, leaf, branch, or stick floating on the water surface and push it a bit with their mouths. They then stay still and watch. If nothing happens they approach another floating or submerged branch and hit or lift it up with their forehead. All of a sudden an insect jumps into the water, scared by the movement and at this moment the Oscar strikes. They are insect eaters and swallow them whole. This is what they do all day long. They inspect, push, wait, swallow, and then go in search of the next victim. Oscars preferred menu specials include crickets, grasshoppers, spiders, and some large ants. Aquatic invertebrates and fruits are practically nonexistent in the estero habitat but that does not mean they are not present elsewhere.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5908″ img_size=”medium” add_caption=”yes” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5917″ img_size=”medium” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5918″ img_size=”medium” onclick=”kalium_lightbox”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Leaving their habitat is always a very sad time for me. Even though some people might think I’m crazy, deep inside I have gotten to feel a part of their world. Before leaving I take a good look at the landscape, I take a deep breath and wish them the best. The estero habitat dries up completely in the dry season. Where do they go? How far do they travel? What do they do? It is all a mystery to me. I’m just so happy to see them again year after year.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
- Revista Challwani – Number 6, 2018
- AQUAmag Magazine N°30 – 2016
- Practical Fishkeeping Magazine – July 2014
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Below is the article translated into Georgian by our friend Giorgi Khizanishvili (AquariuMANIAK).
ციხლიდი ოსკარი ასტრონოტუსები ვენესუელას ველურ ბუნებაში.
2006 წლიდან მოყოლებული ხშირად ვსტუმრობ ვენესუელას ლიანოსში მდებარე ერთ განსაკუთრებულ წერტილს, რომელიც წვიმების სეზონის დროს ძალიან მცირე ხნით კამკამა წყლით ივსება. ადგილზე მისვლისას სამოსის გამოცვლას ვიწყებთ თუ არა, მოთმენის უნარს ვკარგავ – მსურს რაც შეიძლება მალე ჩავყვინთო წყალში და ჩემი ძველი მეგობრების მოძებნა დავიწყო, ამავდროულად ვიმედოვნებ, რომ ბევრი მათგანი გადაურჩა პირანიების და ნიანგების ყბებს, ან ამ ადგილებში მოსიარულე ადამიანებს. უცებ სილუეტს მოვრკავ თვალს, ამოვიცნობ მას და თავს უკვე ბედნიერად ვგრძნობ, თითქოს ჩემი ოჯახის მოსანახად ვარ მოსული – ასტრონოტუსების ველური ოჯახის!
წარმოიდგინეთ, რომ ვაკე ადგილზე დგახართ, სადაც დაბალი ბუჩქნარი და რამდენიმე ხეა მიფანტული, ჰორიზონტი გაშლილია მანადე, სადამდეც თქვენი მხედველობა გასწვდება. სადღაც ძალიან შორს მუქი ღრუბლები მოსჩანს, იქ კოკისპირულად წვიმს. 32 გრადუსიანი სიცხის მიუხედავად, ტროპიკული ნიავი ჰქმნის 27 გრადუსიანი სითბოს შთაბეჭდილებას.
იდეალური ამინდია! წვიმების სეზონი მოვიდა რაც იმას ნიშნავს, რომ ადგილობრივი ვაკე ბუნებრივად ორ ნაწილად გაიყო – სანავებად და დატბორილ ადგილებად. სწორედ მსგავს სურათს წარმოადგენს ვენესუელას ლიანოსი.
ჩემი განსაკუთრებული ადგილი საკმაოდ უნიკალური ადგილსამყოფელია – სანაპიროდან 800 კილომეტრის მოშორებით მდებარეობს და მას მხოლოდ წვიმის წყალი კვებავს. წვიმების სეზონის დროს ადიდდება და ახლოს მდებარე მდინარეებში ჩაექცევა, ხოლო მშრალი სეზონის განმავლობაში მთლიანად გამოშრება, წყლის ერთი წვეთიც არ რჩება, რომლის პარამეტრები შემდეგია: pH-5-ზე ნაკლები, KH-20mg/L (ppm)-ზე ნაკლები, GH-10mg/L (ppm)-ზე ნაკლები, ტემპერატურა – 29 °-31 ° ცელსიუსი. ეს არის ყველაზე ცხელი დიდი წყლით სავსე ადგილსამყოფელი რომელიც ოდესღაც შემისწავლია. როგორც წესი წვიმების სეზონის დროს წყლის ტემპერატურა რამდენიმე გრადუსით ვარდება, რაც თევზებისთვის და სხვა ცოცხალი ორგანიზმებისთვის გამრავლებისკენ ერთგვარ მნიშვნელოვან ბიძგს წარმოადგენს, ხოლო აქ, წყლის ტემპერატურა რამდენიმე გრადუსით მაღალია.
ასტრონოტუსი (Astronotus ocellatus) საშუალო ზომის ციხლიდების გვარია, რომელიც ჩვენს მიერ შეყვანილ იქნა Astronotinae ქვეოჯახში. გვარი დღესდღეობით ცნობილი 2 სახეობისგან შესდგება – A. crassipinnis და A. ocellatus, თუმცა, აკვარიუმისტების უმეტესობა მათ ოსკარის სახელით იცნობს. როდესაც ვიძახი „ჩვენს მიერ“, ვგულისხმობ ადამიანებს, რადგან ოსკარებს საერთოდ არ ადარდებთ რას დაუძახებენ, მათთვის მნიშნველოვანია საკვების მოძებნა, ზრდა, მეწყვილეს მოძებნა და გამრავლება, შთამომავლობის მოვლა, წვიმიანი და მშრალი სეზონების დროს გადარჩენა. ამ გადმოსახედიდან ჩვენ და ოსკარებს ბევრი მსგავსება გვაქვს, არა?
ოსკარები ბინადრობენ სამხრეთი ამერიკის მრავალ ქვეყანაში, მათ შორის ვენესუელაში, პერუში, ეკვადორში, პარაგვაიში, ბრაზილიაში, ფრანგულ გვიანაში და ა.შ. მათ სხვადასხვა პარამეტრების მქონე წყლისადმი, მდინარეთა სისტემისადმი და სხვადასხვა თევზებთან თანახცოვრებისადმი ადაპტირება მოახერხეს.
მართალია, ჩემი განსაკუთრებული ადგილი ფეხბურთის მოედნის ხელაა, მაგრამ მის გარშემო გაშლილ ლიანოსთან შედარებით ის ისეთი პატარა და უმნიშნველოა. ეს ჯადოსნური ადგილია. წყლის სისუფთავე დამოკიდებულია ნალექების რაოდენობაზე, ან იმაზე, თუ რომელმა მსხვილმა ცხოველმა გადაწყვიტა აბაზანას მიღება და წყლის ამღრევა, იქნება ეს ნიანგი, კაპიბარა თუ უბრალოდ მსხვილი ჩლიქოსნები.
მაგრამ დავუბრუნდეთ ჩვენს მთავარ გმირებს. ჩემი ველური ოსკარები სხვა თევზებთან შედარებით ნაკლებად მოძრავები არიან, უფრო ადამიანებს ჰგვანან. ოსკარები პირველივე შეხედვით ძალიან ჭკვიანი თევზის შთაბეჭდილებას ტოვებენ.
ორმაგი „ო“ (სწორედ ა სე შევარქვი ერთ-ერთი ოსკარს, რომელსაც ფარფლზე ორი ხალი აქვს) ნამდვილად საინტერესო არსებაა. მას ჩემი არასოდეს ეშინია. მხედავს, მაგრამ ყურადღებას არ მაქცევს და თავის „ოსკარულ“ საქმიანობას აგრძელებს. ძალიან ახლოს მისვლის შემთხვევაშიც კი, უბრალოდ ჩემი კამერის მიმართულებით მოცურავს. ძალიან მშვიდი თევზია. ოსკარების წყვილი არასოდეს მიშვებს 2 მეტრაზე ახლოს. როდესაც შთამომავლობა ეყოლებათ, კიდევ უფრო ფრთხილები გახდებიან და ფოტოს გადასაღებად მომიწევს მათი მოტყუება – დავიმალები წყლის მცენარეების კედლის უკან და დაველოდები მათ მოახლოებას. პარანოიდული წყვილის შთაბეჭდილებას ტოვებენ არამხოლოდ გამრავლების პერიოდში. სწრაფად არ გამირბიან, მაგრამ ყოველთვის ცდილობენ სოლიდური დისტანცია დაიკავონ, ალბათ ფიქრობენ, რომ ნიანგის რომელიღაცა ნაირსახეობა ვარ, რომელიც აქამდე ნანახი არ ჰქონდათ.
ბოლო ჩემი ოსკარი მეგობრებიდან – გრეი, რომლის სახელი მის შეფერილობაზე მეტყველებს. სხეულის გვერდებზე ოდნავ მონარინჯისფრო ელფერი დაჰკრავს. მასთან ურთიერთობა საკმაოდ ძნელია – დამოუკიდებელი თევზია, ხან სად მიცურავს საკვების ძიებაში და ხან სად. სხვა ინტერესი არ გააჩნია.
ორმაგმა “ო”-მ და მისტერ “გრეიმ” ბევრი რამ მასწავლეს – თავიანთ სამფლობელოში შემიშვეს და ყოველდღიური საქმიანობაც გამიზიარეს. სეზონის განმავლობაში მათ სახლში 7-დან 10 დღემდე ვატარებ და ასე უკვე 8 სეზონის განმავლობაში, რაც იმას ნიშნავს, რომ საერთოდ ჯამში მათ კომპანიაში 64 დღე გავატარე ყვინთვა-ცურვაში. ვიცი მათი რჩეული ადგილები და მათთან ერთად მუშაობის დროს თავს მარტოსულად არ ვგრძნობ.
ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო დაკვირვება ოსკარებზე ბუნებაში ეს მათი კვებაა. ალბათ ბევრი ადამიანი ფიქრობს რომ ველურ ბუნებაში ოსკარები სხვა მცირე ზომის თევზებს დასდევენ ისევე, როგორც აკვარიუმში, მაგრამ არცერთხელ შემინიშნავს მსგავსი საქციელი. ბუნებაში ოსკარები წყლის ზედა ფენების მეფეები არიან, რისი დასტურიც ჩემს მიერ გადაღeბულ ფოტოებში შეგიძლია ჰპოვოთ. საკვების ძებნის დროს ისინი გულმოდგინედ ათვალიერებენ ყოველივე ტოტს, ფოთოლს ან წყლის მცენარეს წყლის ზედაპირთან. წყლის ზედაპირზე მოტივტივე ტოტებს თავს წაარტყავენ და უყურებენ, როგორ მიცურავს ის. თუ არაფერი გადმოხტა წყალში, მაშინ წყლის ზედაპირზე მოტივტივე შემდეგ ობიექტს მიუდგებიან და ასე მანადე, სანამ „ნავში“ მსხდომი მწერები წყალში არ გადახტებიან, სადაც მათ მშიერი ოსკარი ელოდება. ბუნებაში ოსკარები მწერებით იკვებებიან, რომლებსაც მთლიანად გადაყლაპავენ. დღიდან-დღემდე ისინი ამოწმებენ მოტივტივე საგნებს მორიგი მსხვერპლის ძებნაში. მათი რჩეული საკვების სიაში შედიან კუტკალიები, ობობები, ჭრიჭინები და ზოგი ერთი მსხვილი ჭიანჭველები. ადგილობრივ წყალსაცავში ვერ ნახავთ წყლის უხერხემლოებს ან ხილს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ სხვა წყალსაცავების ბინადარი ოსკარების რაციონში არ შედიან.
მათი ადგილსამყოფელის დატოვება ყოველთვის ცუდ ხასიათზე მაყენებს. ალბათ ზოგიერთი ადამიანი გიჟად ჩამთვლის, მაგრამ გულის სიღრმეში საკუთარ თავს მათი სამყაროს განუყოფელ ნაწილად ვთვლი. კიდევ ერთხელ შევავლებ თვალს გარემოს, ღრმად შევისუნთქავ და ყოველივე საუკეთესოს ვუსურვებ მომავალ შეხვედრამდე. მშრალი სეზონის ახლოვდება და აქაურობა მთლიანად გამოშრება. სად მიდიან ოსკარები? რამდენად შორს მიცურავენ? ამ კითხვებზე პასუხი არ გამაჩნია, უბრალოდ ძალიან მიხარია მათთან შეხევედრა წლიდან წლამდე.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Below is this article translated into Turkish by our friend Sergen Tuncer from www.akvaryum.com.
2006’dan beri Venezuela’nın çayırlık ovalarında çok özel bir yere gidiyorum. Buranın suyu yağmur sezonunda kısa bir süre boyunca berrak oluyor. Oraya vardığımda ve aletlerimi çalıştırmaya başladığımda oldukça sabırsızlanıyorum. Acele etmeye başlıyorum, suya dalıyorum ve geçen ziyaretimden beri piranhalar, timsahlar ya da insanlar tarafından yenmediklerini umarak eski arkadaşlarımı aramaya koyuluyorum. Etrafta yüzüyorum, hala canlı olduklarını umarak bir o yana bir bu yana bakınıyorum. Yerlerini saptayıp, ayırt edici karakterlerinden tanır tanımaz mutlu oluyorum ve içim rahatlıyor. Aileyi ziyaret etmek gibi, Oscar ailemi ve oldukça vahşiler!
Yer yer ağaçların yetiştiği ve kısa çalıların bulunduğu düz bir ovada durduğunuzu hayal edin. Etraftaki çukur yol, araba, ağaç kütüklerinden yapılmış dikenli tel ve ara sıra görülen evcilleştirilmiş sığır hibridi dışında insan yapımı hiçbir şey yok. Ufuk gözleriniz görebildiğine dek uzanıyor. Uzaklarda kara bulutlar sağanak yağmurla değişik fırtına sistemleri gösteriyor. Ortam sıcaklığı 32°C olmasına rağmen, hafif tropikal esinti 27°C gibi hissettiriyor; kesinlikle mükemmel! Yağmur sezonu olması nedeniyle bölge doğal bir şekilde su basmış, geniş ve muhteşem bir çayır biyomuna dönüşmüş durumda. Burası Venezuela çayırlık ovaları.
Benim için oldukça özel olan bu nokta yerel olarak Estero adıyla anılmaktadır, bu kelime İspanyolcada iç nehir ağzı anlamına gelmektedir. Estero habitatı, kıyıdan 800 km uzakta olması ve sadece yağmur suyuyla beslenmesi nedeniyle oldukça eşsizdir. Estero yağmur sezonunda dolarak yakındaki nehirlere akar. Bölge kurak sezonda su birikintisi bile kalmayacak şekilde tamamen kurur. Kıyı yakınında bulunan, suyunu bir nehirden alan, acı bir suyu olan ve suyunu direk olarak okyanusa akıtan nehir ağızlarından tamamıyla farklıdır ve bunlar genellikle kurumazlar. Su değerleri: pH-5’in altında, KH-20mg/L (ppm)’den az, GH-10mg/L (ppm)’den az, Sıcaklık: 29°- 31°C. Burası ölçüm yaptığım en sıcak ve en büyük sucul habitat. Su sıcaklığı, soğuk havanın üreme tetikleyicisi olarak etkili olduğu normal yağmur sezonu sıcaklıklarının tam tersi. Bu esteroya benzeyen en yakın yer küçük ölçekli bir Pantanal (Brezilya) olabilir.
Astronotus ocellatus bizler tarafından Astronotinae alt familyasında gruplandırılmış büyük boylu bir cichlid türüdür. A. crassipinnis ve A. ocellatus isimlerini verdiğimiz tanımlanmış iki Astronotus türü vardır. Takma adı Oscar cichlid veya Oscar’dır (Astronot). Bizler derken insanları kast ediyorum çünkü Oscar’ların bu konu hakkında en ufak bir fikri yok. Doğadaki bir Oscar için önemli olan şeyler: yiyecek arama, büyüme, eş arama, üreme, yavrularıyla ilgilenme ve kurak ve yağmur sezonlarında hayatta kalmaktır. Bu bakımdan Oscar’ların ve dünyadaki diğer tüm canlıların bizlerle birçok ortak noktası var, değil mi? Makalenin geri kalanında A. ocellatus’u Oscar olarak adlandıracağım çünkü bilimsel isimler zamanla değişebilirken, genel isimler değişmez ve böyle yapmak makaleyi güncel kılacaktır.
Oscar’lar Venezuela, Peru, Ekvador, Kolombiya, Brezilya, Paraguay ve Fransız Guyanası gibi birçok Güney Amerika ülkesinde bulunmaktadır. Çeşitli su koşullarına ve nehir sistemlerine adapte olmuşlardır, bir havzadan diğerine farklılık gösteren değişik balık türleriyle bir arada yaşarlar. Birçok zoolog birden fazla Oscar türü olduğunu düşünmektedir. Bilim insanları Venezuela’da bulunan Oscar’ları Astronotus sp. Venezuela olarak adlandırmıştır. Tür üzerinde yapılacak gelecekteki düzenlemeler değişik ve yakın türler olup olmadığı konusuna açıklık getirecektir. Bilim insanları, saha araştırmacıları ve kâşifler bilimsel ve akvaryumla alakalı amaçlarla tropikal balık örnekleri topladıkları zaman genellikle suyun pH ve sıcaklık değerini, tarihi, zamanı, nasıl yakaladıklarını, dahil olan insanları ve balığı yakaladıkları konumu not ederler. Sonraki aşamada eğer tropikal balık ticaretinde kullanılacaksa poşetlenirler, eğer bilimsel amaçlı kullanılacaksa parçalara ayrılıp mide içerikleri analiz edilir veya diğer bilimsel incelemelerden geçerler. Eğer yerel biri balıkları yakalarsa, kızartma tavasına veya güveç tenceresine giderler. Ben genellikle balıkları yakalamam, onlarla takılmaya çalışarak, su altında fotoğraflayarak veya videolayarak ne yaptıklarını gözlemlerim.
Benim için özel bu yerin futbol sahası büyüklüğünde olmasına rağmen, etrafındaki oldukça büyük olan alanla karşılaştırıldığında küçük olduğu hissini veriyor. Büyüleyici bir yer. Suyun berraklığı yağan yağmur miktarına göre değişiklik gösteriyor, eğer büyükbaş hayvan sürüsü, atlar, kapibaralar, timsahlar veya diğer büyük boyutlu hayvanlar burada banyo yapmışlarsa dipteki tortu kalkmış oluyor.
Doğada Oscar’larımın yerini saptadığımda diğer balıklar gibi benden kaçmıyorlar; bununla birlikte, diğer balıklar gibi meraklı ve aç bir şekilde de yaklaşmıyorlar. Kişilikli insan gibiler aslında. Oscar’lar oldukça zeki balıklara benziyorlar. Double O adını verdiğim, göz şeklinde ikişer beneği olan Oscar harika bir balık. Benden hiç korkmuyor. Benim orada olduğumun farkına varıyor ama bu sırada yaptığı Oscar işlerini de sürdürüyor. Yakınına gelsem bile benden korkmayıp kamerama doğru yüzüyor ve kulaklarımın birinin yanından geçerek yüzmeye devam ediyor. Double O rahat bir balık.
Astronotlar, birbirine bağlı Oscar ailesi her zaman benden iki metre uzakta duruyor. Erkeğin göz şeklinde, dikey olarak bakıldığında küçük kedi kulağına benzeyen bir beneği var. Yavruları olduğu zaman dahada uzakta duruyorlar. Fotoğraflarını çekebilmek için onları kandırmam gerekti. Büyük bir bitki grubunun arkasına yüzmelerine müsaade ettim. Görüş açılarından çıkar çıkmaz hızlıca bitki duvarının önüne yüzdüm ve dipte onları bekledim. Bitkileri yüzüp geçtiklerinde beni görebiliyorlardı ama iş işten geçmişti, çekimi yapmıştım. Bu çift üremediği zaman bile biraz paranoyak görünüyor. Benden hızlıca kaçmıyorlar, sadece birazcık uzakta olmayı tercih ediyorlar. Beni muhtemelen daha önce görmedikleri bir çeşit timsah zannediyorlar.
Sonuncu Oscar arkadaşımın adı Gray (Gri) ve adından anlayacağınız üzere rengi gri. Vücudunun yanlarında hiç turunculuk yok. Bay Gray’in karnı sürekli aç ve her zaman yiyecek arayışında. Ona ayak uydurabilmek bayağı zor. Oradan buraya gidip geliyor, ümitsiz bir şekilde sonraki yemeğini arıyor ve yaptığı tek şey bu.
Double O, Astronotlar ve Bay Gray bana birçok şey öğretti. Bölgelerine girmeme izin vererek günlük işlerini benimle paylaştılar. Son 8 mevsimdir habitatlarında yüzerek toplamda 64 gün geçirdim (mevsim başına 7-10 gün çalışarak). Tercih ettikleri noktaları biliyorum ve çalışırken sanki yalnız değilmişim gibi hissettiriyorlar.
Doğadaki Oscar’ların yaptığını gördüğüm en ilginç şey beslenmek. Akvaryumda olduğu gibi balık tercih ettiklerini düşünenler olabilir fakat doğada balık kovaladıklarına hiç şahit olmadım. Akvaryumun orta seviyelerinde yaşadıklarını düşünmek de hatalı olacaktır. Doğada suyun en üst seviyelerinde yaşarlar, neredeyse yüzeyde. Fotoğraflardan göreceğiniz üzere, üst seviyede yaşadıklarından inanılmaz su altı yansımalarını çekebildim. Aslında yaptıkları şey su yüzeyindeki her dalı, yaprağı ve sucul bitkiyi yoklamak. Sürekli olarak su yüzeyinin 10-20 cm altında 45 derece açıyla yüzüyorlar. Su yüzeyinde yüzen her bitkiye, yaprağa ve dal parçasına yaklaşarak ağızlarıyla birazcık ittiriyorlar. Daha sonra hareketsiz kalarak izliyorlar. Eğer bir şey olmazsa başka bir batık veya yüzen dala yaklaşarak alınlarıyla vuruyorlar ya da kaldırıyorlar. Bir anda hareketten korkmuş bir böcek suya zıplıyor ve Oscar o anda saldırıyor. Böceklerle besleniyorlar ve bütün olarak yutuyorlar. Tüm gün yaptıkları şey bu. Yokluyorlar, itiyorlar, bekliyorlar, yutuyorlar ve daha sonra gidip sıradaki kurbanlarını arıyorlar. Tercih ettikleri menü cırcır böceklerini, çekirgeleri, örümcekleri ve bazı büyük karıncaları kapsıyor. Estero habitatında neredeyse hiç sucul omurgasız ve meyve bulunmuyor fakat burada olmaması başka bir yerde de olmadığı anlamına gelmiyor.
Oscar’ların habitatlarından ayrılmak benim için her zaman üzücü oluyor. Bazı insanlar deli olduğumu düşünebilir ama derinlerde sanki dünyalarının bir parçası haline geldiğimi hissediyorum. Ayrılmadan önce etraftaki manzaraya iyice bakıyorum, derin bir nefes alıyorum ve balıklar için en iyisini diliyorum. Kuru sezonda estero habitatı tamamen kuruyor. Nereye gidiyorlar? Ne kadar uzağa seyahat ediyorlar? Ne yapıyorlar? Bunların hepsi benim için bir sır. Her yıl onları tekrar tekrar görmekten çok mutluyum.
Yazan: Ivan Mikolji
Çeviren: Sergen Tuncer
Mikolji.com
Makale Ivan Mikolji’nin izniyle kullanılmıştır.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]